มันก็แค่นั้นเอง …

ในบางครั้งผมรู้สึกว่า เฮ้ยยย ทำไมเค้าไม่เข้าใจเราบ้างนะ หรือช่วยคิดให้ตรงกันหน่อยได้ไหม แต่สุดท้ายก็ได้แค่คาดหวัง แล้วก็มานั่งเก็บมาคิดให้จิตตกอยู่คนเดียว แล้วไง คนที่เค้าไม่เข้าใจ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเราเท่าไหร่เลย เค้าก็คงไม่ได้ทุกข์ใจอะไรกับเราหรอก สุดท้ายเราเนี่ยแหละที่มานั่งทุกข์ใจอยู่คนเดียว

ตอนช่วงเรียน ป.ตรี เป็นบ่อยมากๆ แต่หลังๆ ตั้งแต่ทำงานมา เริ่มปรับตัวได้ เค้าจะไปว่าอะไร หรือบอกอะไรในตัวเรากับใครก็ปล่อยไป สุดท้ายก็ให้ "เวลา" เป็นตัวบอกเหตุการณ์และตัวบุคคลเองแล้วกัน

วันนี้อ่าน tweet ใน twitter ของพี่ Ton Santipong ที่รู้จักกันใน etcfoto.com แบบห่างๆ ได้ tweet ว่า "หมาที่ไม่เห่า ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่กัด คนที่ไม่สู้ ไม่ได้หมายความว่าต่อยไม่เป็น" เลยนึกอะไรออกว่า บางครั้งบางคนเลือกที่จะเงียบ ไม่ใช่เพราะเค้าไม่สนใจ แต่เค้าไม่อยากยุ่ง บางครั้งคนเราทำผิดซ้ำๆ ซากๆ ผิดต่อตัวเค้าเองไม่เท่าไหร่ ผิดต่อคนอื่นๆ คนที่เคารพหรือคนใกล้ต้วเค้า บางครั้งก็ต้องออกมาพูดกันบ้าง

เหตุการณ์นี้ผมเจอกับตัวเองมาหลายครั้งในตอนที่ทำเว็บ ThaiThinkPad หรือแม้แต่ ThaiHi5 เองก็ตามที

ตอน ThaiHi5 เด็กๆ ในเว็บทะเลาะกันเรื่องลอกผลงานของคนอื่น แต่สุดท้ายก็ออกมาขอโทษ ออกมาเคลียร์ ทุกคนเข้าใจ ตอนนี้ก็อยู่กันอย่างสงบลง แม้ว่าบางคนจะไม่เข้าใจทั้งหมด แต่ทุกคนก็ลดกำแพงในใจของตัวเองลงมาเพื่อรับฟังคนอื่น ผมว่าเด็กๆ เค้าไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรเท่าไหร่ประมาณว่ายอมรับผิดซะ ก็จบๆ เรื่องกันไป คำว่า" “ขอโทษ” สำหรับน้องๆ เค้าคือสิ่งที่เค้าต้องการ เค้าไม่ได้ต้องอะไรมากกว่านั้นจริงๆ

แต่เจอหนักก็ตอน ThaiThinkPad ที่คนนำสินค้าที่มีปัญหาด้านประกันและให้ข้อมูลไม่ครบมาขายในเว็บ ผมทราบข่าวนี้แล้ว ก็ลองไปนั่งคุยสิ่งที่ผมทำคือกันคนที่เสียหาย (คนที่ซื้อของนั้น) ออกมาก่อน แล้วผมเข้าไปรับหน้าแทน โพสและให้ข้อมูลต่างๆ เพื่อให้ทุกอย่างเพื่อให้ทำคนระวังโดยไม่ได้ระบุว่าใครเป็นผู้เสียหายและใครเป็นผู้กระทำ แต่สุดท้ายแล้วผู้กระทำผิดก็เผยตัวเองออกมา และโดนซัดด้วยข้อความว่า "คุณไม่ได้เสียหายอะไร จะมาเดือดร้อนอะไรด้วย คนซื้อไปเค้ายังไม่เดือดร้อนด้วยเลย" จริงๆ อยากจะบอกว่า ถ้าเค้าไม่เดือดร้อนจริงๆ เค้าคงไม่มานั่งคุยกับผม มาปรับทุกข์กับเพื่อนๆ ในบอร์ดหรอก เค้าแค่ไม่อยากมีเรื่องกับคุณก็เท่านั้นเอง สุดท้ายก็คือแนะนำให้ติดต่อขอรับเงินคืนกันไป และแจ้งเตือนทุกคนในบอร์ดในกรณีนี้ไป โดยไม่ระบุว่าใครเป็นผู้เสียหาย แต่เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้นเมื่อพี่ผู้เป็นผู้เสียหายกล้าที่จะร่วมด้วยช่วยกันในตอนหลัง เลยทำให้กรณีนี้จบไปด้วยการเชิญคนขายผู้นั้นออกจากเว็บไป ตอนนั้นผมไม่ได้สู้ตัวคนเดียว อย่างน้อยๆ พี่ๆ หลายคนให้กำลังใจผ่านทาง PM, Twitter, E-mail และโทรศัพท์มาแนะนำต่างๆ มากมาย คือตอนนั้นกลัวโดนกระสุนปืนมาก ฮาๆๆ คือในเน็ตเนี่ยหาข้อมูลผมไม่ยากหรอก มีเพียบเต็มไปหมด -_-‘ แต่ก็เอาวะ มาจนจะสุดทางแล้ว แต่ก็มีบางอย่างทำพลาดไป อาจเพราะอ่อนต่อการเผชิญหน้าแบบนี้ก็ได้มั้ง เลยรู้สึกว่ามันแรงไป แต่สุดท้ายแล้วก็ เออ เราน่าจะทำนะ เสียดายและเสียใจจนทุกวันนี้

ถึงแม้จะเป็นชุมชนที่ไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็อยากให้ทุกอย่างขาวสะอาดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างน้อยๆ ก็เรื่องการซื้อขาย หรือแม้แต่เรื่องซอฟต์แวร์ละเมิดต่างๆ แม้จะไม่ได้ทั้งหมด แต่ก็ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องปรกติ คนทำผิด ถ้าคุยกันรู้เรื่องมันก็จบ แต่ถ้าไม่ ยังทำผิดซ้ำซาก มีคนเจ็บ มีคนเสียหายไปเรื่อยๆ ผมก็ต้องออกมาพูดบ้าง อย่างน้อยๆ ก็รักษาและทำให้อยู่ในมาตรฐานที่ดีอยู่เสมอๆ อย่างน้อยๆ คนในชุมชนผมแห่งนี้ก็คือเพื่อน พี่ และน้อง ที่เราก็ร่วมด้วยช่วยกันสร้างมา ดีกว่าที่ผมมานั่งพยายามทำใจแล้วปล่อยให้มันพังไปต่อหน้าต่อตา

แต่สุดท้ายแล้ว สำหรับผู้ใหญ่หลายๆ โตกันมาขนาดนี้แล้ว บางคนก็บวชกันไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้ปรับปรุงตัวกัน ผมถึงเริ่มเข้าใจว่า “ถ้าคำขอโทษมันใช้ได้ผลคงไม่มีตำรวจ” เริ่มจริงแฮะ … กรณีของน้องๆ ใน ThaiHi5 ดูไม่ได้ร้ายแรงอะไรในความรู้สึกของเราผู้ใหญ่ที่ชินชากับปัญหาของเด็กๆ เค้า แต่สำหรับเค้าแล้วมันเรื่องใหญ่ เช่นเดียวกับเรื่องที่ผมเจอใน ThaiThinkPad ที่บางคนก็บอกว่า “จะไปยุ่งทำไม” ก็ได้แต่ เออ …. เรื่องบางเรื่อง เราต้องใช้คำว่า "ทำใจ" มากกว่าที่จะพยายามที่จะไป "เข้าใจ" คนบางคน จริงๆ แฮะ …. เพราะถ้าเราเข้าใจเค้า เราก็อาจจะเป็นแบบเค้าก็ได้ สุดท้ายให้สังคม ให้คนรอบข้างตัดสิน ถ้าเค้าคิดว่าทางนั้นดีกว่า ผมก็ได้แต่ "ทำใจ" ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไป

ผมเชื่อว่า เรามีคนที่คุยได้ทุกๆ เรื่อง เข้าใจเรา ดีกว่ามีคนที่ไม่รู้ว่าในใจเค้าคิดอะไร พูดกับเราอีกอย่าง บอกกับคนอื่นอีกอย่าง พูดบอกต่อน่ะไม่ว่า แต่บอกให้หมดบอกให้ครบ บอกแต่ความจริง อย่าเสริมแต่งให้ความจริงกลายเป็นความเท็จแค่นั้นพอ แล้วอันไหน "ความลับก็คือความลับ" ด้วย อย่างน้อยๆ ผมก็ไว้ใจเล่าให้คุณฟัง ก็ควรตอบสนองต่อความไว้ใจกันด้วย ไม่ใช่มีแต่ปากที่มีแต่ลมที่ไร้ซึ่งสัจจะ