กรณีที่คนเรียนในมหาวิทยาลัยแล้วหยุดเรียนกลางคันในไทยเนี่ย ทำไมบางคนมองในแง่ร้ายกันจัง คือทำอย่างกับอยู่บ้านเดียวกันเลยเนอะ คือรู้ได้ทุกเรื่อง คือข้อกล่าวหาอย่างเช่น เริ่มเรียนไม่ไหว รับงานจนผลการเรียนห่วยใกล้ถูกไทร์เลยชิงลาออกก่อน หรือไม่ก็เอาไปเทียบกับคนที่เก่งกว่าว่าเค้าก็ยังเรียนไหวเลย เป็นต้น
เอาเข้าจริงๆ คือต่อให้เขาเป็นแบบนั้นจริงๆ แล้วทำไมเหรอ? เค้าอาจจะมีมุมคิดว่า เฮ้ย ตอนนี้งานมันมีมาเยอะ โอกาสมันไม่ได้มาถึงบ่อยนัก อาจคิดว่าที่จะเลือกทำงานก่อน แล้วก็หาคอร์สเรียนที่เหมาะสมกับตัวเองแทน คือไม่ใช่ไปเอาวิธีคิดที่ตัวเองได้รับมาจากประสบการณ์ตัวเองแล้วมาแปลผลว่าเลวที่ไม่เรียนให้จบ คือในเมื่อชีวิตเค้าเลือกแบบนั้น เค้าอาจตัดสินใจแล้วว่าถ้ามันไปต่อไม่ไหว ก็ต้องเลือกแล้ว คือใครมันจะยังสนุกที่ได้เรียนแล้วต้องมานั่งเครียดว่าสุดท้ายมันอาจจะไม่ไหวจริงๆ เพราะตารางเรียนไม่ตรงกับการทำงานของเค้าก็ได้ แต่ก็จำต้องเรียนเพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้ทางบ้านตัวเองแค่นั้น? มันใช่จริงๆ เหรอ?
สังคมอุดมเปลือกซินะ…