ในอีกมุมหนึ่งสำหรับคนที่ดู Zero Dark Thirty มาแล้ว อยากบอกว่า คนดูหนังหรือตัวเดินเรื่องชื่อ “มายา” ซึ่งเป็นชื่อจริงของเจ้าหน้าที่ในเรื่องและโลกความเป็นจริง (มั้ง) จะแน่กว่ากันในการตามหาบินลาเดน แน่นอนว่าคนดูมากมายยอมแพ้และเดินออกไปจากโรง บ้างก็นอนหลับเพราะเบื่อ
ผมมานั่งคิดว่าคนดูใช้เวลา 2 ชั่วโมงในการตามหาแล้วได้ฟินกับตอนท้ายใน 30 นาทีที่ถือว่าทำได้ตามเนื้อผ้า แต่มายาใช้เวลาถึง 10 ปีในการตามหา แน่นอนว่าเนื้อหา วิธีคิดบางอย่างดูขาดๆ เกินๆ ไปบ้าง คงเพราะอย่าลืมว่าเป็นภารกิจที่ลับสุดยอด ใช้คนมากมาย กับงบประมาณประเทศหลายหมื่นล้านที่เป็นความลับ ขนาดเครื่องบินที่บินเข้าไปจนทุกวันนี้ยังไม่มีใครเห็นหน้าตาที่แท้จริงเลย แต่บางคนแค่นั่ง 2 ชั่วโมงกว่าๆ ก็ทนไม่ได้แล้ว แต่ส่วนตัวก็ถือว่าดำเนินเรื่องประติดประต่อดีบนพื้นฐานที่ว่าไม่รู้อะไรเลยในการเขียนบทในขั้นต้น
ผมก็มานั่งคิดว่า ถ้าเป็นเราหล่ะ เราต้องทำงานซ้ำแล้วซ้ำเล่า ล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วน โดนทำลายสิ่งที่ยึดมั่นว่าใช่กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง บอกตรงๆ ว่า ลองคิดถึงในมุมคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นว่าต้องโดนแรงต้านขนาดไหน แล้วก็ย้อนกลับมานึกว่า ถ้าเป็นเราที่ต้องไปทำงานที่ไม่รู้จะไปทางไหน อยู่ตรงไหน และจะตายเมื่อไหร่ เราจะทำได้นานขนาดนั้นไหมนะ